قرن دوم میلادی دوره ی امپراتوران خوب و لایق رومی است که توانستند قدرت امپراتوری را به آن بازگردانند ، قبایل سرکش بربر را سرکوب کرده و برای مردم رفاه و آسایش ایجاد کنند.
تراژان (98-117 میلادی) :
بعد از قتل دُمیسین ، سنا فردی به نام نِروا را به امپراتوری برگزید. او تنها دو سال حکومت کرد و جایش را به تراژان سپرد. وی جنگجویی تمام عیار بود و در تمام طول سلطنتش تلاش کرد که بر اقوام بربر غلبه کند و وسعت سرزمین روم را گسترش بخشد.
تراژان
تراژان با سنا به خوبی و احترام رفتار کرد و توانست محبوبیت زیادی در میان مردم به دست آورد. او مالیات ها را کاهش داده و موسسه های خیریه فراوانی ایجاد کرد. علاقه ی وی برای کمک به فقراء باعث شد تا بخش زیادی از درآمد دولت را به این کار اختصاص دهد.
او ساختمان های زیبای فراوانی در رم بنا کرد. همچنین جاده ها ، کانال ها و راه های بازرگانی در امپراتوری احداث نمود.
در میان سلسله آنتنن ها تنها تراژان علاقه ی زیادی به جنگ و فتوحات داشت. او در سرزمین قوم داس که امروزه رومانی را شامل می شود ، دست به لشکرکشی های متعددی زد. (101-106 م.) و سرانجام به پیروزی های باشکوهی رسید.
وسعت روم در زمان تراژان
لشکرشی های او در شرق نیز موفقیت آمیز بود. در آنجا لژیون های رومی وارد قلمرو پارت ها شده و حتی تیسفون ، پایتخت امپراتوری اشکانیان ، را گرفتند و تا خلیج فارس پیشروی کردند.
اما طغیان و شورش ایالات شکست خورده پارت ها ، باعث عقب نشینی او شد و سرانجام فتوحات وی با مرگ ناگهانی اش در آسیای صغیر ناتمام ماند. (117 میلادی) قلمرو روم دیگر هیچ گاه وسعت دوران تراژان را نیافت.
هادریان (117-183 میلادی) :
پس از مرگ تراژان ، هادریان جانشین وی شد.او کمتر در رم اقامت داشت و کار مورد علاقه اش ، سفر و بازدید از نواحی مختلف امپراتوری بود. هادریان فرد جنگجویی نبود اما می خواست لژیون ها را همیشه آماده نگه دارد ؛ به همین دلیل ، آن ها را به انجام تمرینات سخت یا ساخت استحکامات در نقاط مرزی وادار می کرد. هادریان در بریتانیا دیواری مرزی به طول 100 کیلومتر و دارای 300 برج بنا کرد که به اسم او نامگذاری شد.
هادریان
در دوره ی حکومت او ، نظم و آرامش عمومی برقرار بود. فقط یکبار که هادریان به فلسطین رفت و در آنجا معبدی برای ژوپیتر بنا کرد ، یهودیان پس از مخالفت با این کار مسلح شده و به مدت سه سال (132-135 میلادی) با رومیان جنگیدند. سرانجام هادریان بر شورش غلبه کرد و به قدری آنان را تنبیه کرد که از آن موقع به بعد ، یهودیان دیگر ملت و سرزمینی مستقل محسوب نمی شدند. هادریان سرانجام در 138 میلادی درگذشت. او قبل از پایان عمرش ، آنتونیوس را به فرزندی قبول کرد تا جانشین وی باشد.
آنتونیوس (138-161 میلادی) :
آنتونیوس که بعدها به لقب پارسا نایل شد ، بار دیگر خدایان رومی را، که به دلیل رواج آیین های مشرق زمین رونق خود را از دست داده بودند ، مطرح کرد. همچنین به سنا احترام گذاشت و در خیلی از کارها ، نظر آنها را جویا شد. همچنین قوانین امپراتوری را با عدالت درآمیخت. او سرانجام در 161 میلادی درگذشت.
آنتونیوس
مارکوس آورلیوس (161-180 میلادی) :
آنتونیوس قبل از مرگش ، مارکوس اورلیوس و لوسیوس وِروس را به جانشینی برگزید. سنا مقام امپراتوری را تنها برای اورلیوس قایل شد اما او ، برادرخوانده اش ، لوسیوس وروس را در کنار خود به عنوان امپراتور مشترک قبول کرد.
مارکوس آورلیوس
8 سال بعد ، لوسیوس مرد و اینک مارکوس آورلیوس ، یگانه فرمانروای کشور شد. او تقریباً کل دوران حکومتش را در جنگ سپری کرد. جنگ با پارت ها و قبایل وحشی آن سوی دانوب در تمام مدت ، فکر او را به خود مشغول کرده بود.
به عقیده ی مورخان ، روم در آن زمان بسیار شکننده بود ؛ زیرا ، چندین دهه بود که بدون جنگ و در صلح عمر خود را سپری کرده بود. در سال 161 میلادی ، پارت ها وارد آسیای صغیر شده و روم را مورد تهدید قرار دادند.
مارکوس آورلیوس آنان را عقب راند و سپس بخشی از بین النهرین را گرفت اما لژیون های رومی در بازگشت ، طاعونی مرگبار را با خود آوردند که صدها هزار نفر را در ظرف یک دهه کشت.
در سویی دیگر ، انبوه سربازان ژرمن به کرانه های دانوب یورش بردند. این تهاجمات مقدمه ی هجوم وسیع بربرها در قرن بعدی بود که امپراتوری روم را با سخت ترین مشکلاتش مواجه کرد. گروهی از آنان ، آکوئیلیا در شمال شرق ایتالیا را گرفتند و عده ای نیز به آتن در یونان رسیدند. آورلیوس با زحمت زیاد این قبایل را شکست داد و دوباره امنیت را به مرزهای شمالی بازگرداند. او که آخرین فرد از شاهان خردمند آنتنن ها بود ، در 180 میلادی درگذشت.
امپراتوری روم در 180 میلادی
کومودوس (180-192 میلادی) :
آورلیوس پیش از مرگ ، پسرش کومودوس را به جانشینی انتخاب کرد. کومودوس نمونه ی کامل نرون بود. او صدها نفر را کشت و ثروت امپراتوری را بر باد داد. کومودوس به جای مقابله با قبایل بربر ، با آنها صلح کرد و حتی به بعضی از آنان اجازه داد در مناطق مرزی مستقر شوند. همچنین 13 هزار بربر را وارد ارتش روم کرد.
این اقدامات باعث شد که سرداران ارتش با او مخالفت کنند. عاقبت دوره ی فاسد حکومت وی در 192 میلادی و پس از توطئه ای درباری که به مرگش انجامید ، به پایان رسید. کومودوس آخرین فرد از سلسله آنتنن ها بود که پس از او ، جنگ داخلی بزرگی امپراتوری روم را فراگرفت.
منبع : این مقاله برگرفته از کتاب روم باستان نوشته آلبرماله می باشد.
لطفاض دیدگاه های ارزشمند خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.
موفق باشید.
