امپراتور شوآنزونگ که نوه ملکه وو زتیان محسوب می شود ، امپراتوری تانگ را از نو احیا کرد. در دوره طولانی حکومت او (43 سال) قدرت در دستان امپراتور متمرکز شد و عصر تاریک چند ساله (705-713 میلادی) را به پایان رساند. دوره حکومت او به دو دوره تقسیم می شود:
1.دوره نخست (713-741 میلادی) :
در این دوره ، امپراتور به خوبی از قدرت سیاسی و فردی خود بهره گرفت. او نخست وضعیت سیاست خارجی را بهبود بخشید و موجب توسعه فرهنگی و اقتصادی کشور شد. این دورهی 28 ساله طبق نظر مورخان ، بهترین زمان ترقی دودمان تانگ می باشد.
2.دوره دوم (741-756 میلادی) :
در این دوره ، امپراتور شوآنزونگ با تکیه زیاد بر اطرافیانش و دورشدن از اداره قلمرو وسیع تانگ ، اوضاع را به شکلی بد عوض کرد. در همین زمان نیز علاقه وی برای افزایش محدوده امپراتوری بیشتر شد ؛ امری که موجب مشکلات اقتصادی فراوانی گردید و از طرفی ، روابط حسنه تانگ با همسایگانش را نیز از میان برد. همچنین ، تکیه بیش از حد او بر نیروهای نظامی باعث تحلیل رفتن تمرکزگرایی دولت تانگ و کاهش قدرت امپراتور شد. سرانجام تمامی این وقایع به شورش آن لوشان ختم گردید که امپراتوری تانگ را به یکباره از اوج به سقوط رسانید.
امپراتور شوآنزونگ
در هنگام آغاز شورش آن لوشان ، امپراتور پایتخت را ترک کرد و به جنوب چین گریخت. او در آنجا از سلطنت کنارهگیری کرد و پسرش ، سوزونگ ، را به عنوان امپراتور اعلام نمود. شوآنزونگ سرانجام در سال 762 میلادی درگذشت. اگرچه یکسال پس از مرگ او ، شورش آن لوشان به اتمام رسید و دودمان تانگ از این واقعه خلاصی یافت ، اما دیگر هیچگاه نتوانست به دوره اوج خود بازگردد و سقوط آن از همین زمان آغاز شد.
لطفاً دیدگاههای ارزشمند خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.
موفق باشید.
وب بسیار جالبی دارید
اگه مایل بودید به وبسایت ما هم سری بزنید خوشحال میشیم
منتظرم ........