یکی از دلایل مهمِ پیدایش تمدن در آمریکا،رونق کشاورزی بود که خود بنیان و اساس یک تمدن می باشد. از آنجا که ذخیره ی محصولات کشاورزی باعث شده بود ، مردم غذای کافی داشته باشند ، آنها می توانستند به امور دیگری به غیر از زراعت بپردازند ؛ به همین دلیل ، تمدن در این قاره آغاز گشت.

در ضمن ، تجارت میان بومیان آمریکا سبب شد که ثروت لازم برای ایجاد تمدن حاصل شود ؛ زیرا ، ثروت و سرمایه یکی از نیازهای اساسی برای تمدنی شکوفا و قدرتمند است.

بناهای جدید در آند

در ناحیه آند تعدادی از بناهای بزرگ برای مراسم تشریفات ساخته شد. مسلّماً این بناها مخصوص شمن ها بود که در آنها مراسم روحانی و مذهبی را اجرا می کردند. با گسترش این بناها و افزایش ارتفاع آنها ، هرم های عظیمی به وجود آمدند که برخی از آنان تا امروز برجای مانده اند. برای ساخت این مکان های مقدس ، چندین روستا به یکدیگر کمک می کردند.

از 1500 ق.م. ، فرهنگ تازه ای به نام اولمک در آمریکای مرکزی پدید آمد. هزار سال بعد نیز فرهنگ چاوین به همان شیوه ی اولمک ، آغاز شد.

فرهنگ اولمک

اولمک فرهنگی مبتنی بر عقاید مذهبی و روحانی بود. مردمان اولمک سنگهای عظیم را از کوه ها می کندند و مجسمه های بزرگی از سر انسان را به وسیله ی آن ایجاد می نمودند. مردم اولمک تحت تاثیر شمن هایی قرار داشتند که همانند فرمانروایان بر آنها حکومت می کردند.

مجسمه ای از فرهنگ اولمک

در این فرهنگ برای نخستین بار از تقویمی 260 روزه برای شعائر مذهبی استفاده شد. همچنین برخلاف قدیم ، شکاف چمشگیری میان مردم عادی و نخبگان حاکم ایجاد گشت ؛ برای مثال ، نخبگان می توانستند لباس های گران قیمت و جواهرات ارزشمند داشته باشند. حتی در خانه های آنها نیز فاضلاب و ستون های سنگی بزرگی وجود داشت.

فرهنگ اولمک عاقبت در 600 ق.م. از میان رفت اما عقاید و سازمان اجتماعی آن به بقیه ی تمدنهای آمریکای مرکزی رسید و اساس فرهنگ های آینده شد.

فرهنگ چاوین

این فرهنگ حدود 460 ق.م. در ناحیه ی آند (در پرو امروزی) تشکیل شد. مرکز این فرهنگ در چاوین دو هوانتار قرار داشت. این مکان در وسط راه های بازرگانی آند بود و این موضوع به پیشرفت آن انجامید. خصوصاً این که ، گیاهان روان گردانی در این ناحیه وجود داشت که شمن ها را به آنجا می کشاند ؛ به همین دلیل ، این مکان از نظر مذهبی و زیارتی نیز رونق یافت.

 

مجسمه ای از فرهنگ چاوین

چاوین دو هوانتار به سرعت تبدیل به یک مرکز مذهبی و تجارتی قوی شد. در ضمن ، پیشکش های مردم باعث غنای این مرکز گردید. وسعت این مرکز به اندازه ی دولت-شهرهای یونان باستان رسید.

در سال 200 ق.م. تمدن چاوین به تدریج رو به انحطاط نهاد اما تا 1200 میلادی و روی کار آمدن اینکاها ، هیچ نظام فکری و آموزشی نتوانست به پای چاوین برسد.

شهرهای آمریکای مرکزی

در 500 ق.م. در ناحیه سان خوزه دو ماگوت طبقه ای از نخبگان پدید آمد. آنها در دره اوکساکا شهری به نام مونته آلبان ساختند که اولین شهر واقعی آمریکای مرکزی به شمار می آید.

نمای غربی شهر مونته آلبان

پس از به وجود آمدن مونته آلبان،شهرهای دیگری نیز در آمریکای مرکزی پدید آمدند.بزرگترین شهر در دو قاره ی آمریکا ، شهر تئوتی هواکان در دره ی مکزیک بود که 200 هزار نفر را در درون خویش جای داده بود.

این شهر به دور خیابانی به طول 5 کیلومتر بنا شده بود که به دلیل مجسمه های نیاکان در آن ، خیابان مردگان نامیده می شد. هرم بزرگی به نام هرم خورشید در مرکز آن قد علم کرده بود.

دلیل اهمیت فوق العاده ی این شهر ، موقعیت سوق الجیشی آن بود. تئوتی هواکان در مرکز جاده های سنتی مکزیک قرار داشت. همچنین ، یادگارهای مذهبی و سنگ های قیمتی در این شهر وجود داشت. کشاورزی نیز در این منطقه به قدری پیشرفته بود که می توانست برای صدها هزار نفر غذا تهیه کند.

سرانجام در حدود 750 میلادی این شهر به دلیل جنگ و یا قحطی و خشکسالی از میان رفت و رونق پیشین را از دست داد.

تاسیس امپراتوری در ناحیه آند

پس از گذشت تمدن چاوین ، جوامع دیگری در آمریکای جنوبی پدید آمدند. در قرن اول میلادی، تمدنی به نام موچه در دشت های شمال آمریکای جنوبی پدید آمد. مردمان موچه با مهار رودخانه ها و آبیاری بی نظیر کشتزارها مشکلات غذائی خود را حل نمودند.

باقی مانده ی هرم خورشید قوم موچه

قدرت نظامی قوم موچه از طرح های بی مانند چاوین الهام گرفته شده بود. سپاهیان موچه از طریق لشکرکشی های موفقیت آمیز ، ثروت زیادی بدست آوردند که برای رشد تمدن آنها استفاده شد. در نزدیکی شهر تروخیلو ، قوم موچه هرم خورشید را ساخت که بزرگترین بنا پیش از ورود اروپاییان به آمریکا می باشد.

شعار همیشگی قوم موچه ، جنگ و کشتار بود. آنها سر و دست و پای اسرای جنگی را از تن جدا می کردند ولی عاقبت این کارها نتوانست آنان را از سقوط نجات دهد. حدود 800 میلادی ، این قوم متحمل بلایای طبیعی مانند زلزله ، سیلاب ، طوفان شن و کمبود غذا گردید و از تاریخ محو شد.

پس از نابودی امپراتوری موچه ، جوامع و سرزمین های دیگری نیز به وجود آمدند اما در وسعت به اندازه ی موچه نرسیدند. یکی از این دولت ها ، امپراتوری هوآری نام داشت که با بهبود روشهای آبیاری زمین های کشاورزی ، جمعیت شهرهای خود را افزایش دادند.

 

لطفاً دیدگاه های ارزشمند خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.

موفق باشید.